η γοητεία του δεξιού λαϊκισμού. part 1.

πρώτα απ’όλα. τι είναι ο λαϊκισμός;
Λαϊκισμός είναι (εν συντομία) να χαϊδεύεις το αυτί του άλλου. να χρησιμοποιείς ένα πραγματικό γεγονός ως αιτία πρόκλησης ενός άσχετου φαινομένου. π.χ. οι μετανάστες φταίνε που χάνουμε τις δουλειές μας. (όχι η ύφεση και μείωση των επενδύσεων ας πούμε, που οδηγεί σε μικρότερα έσοδα στις επιχειρήσεις άρα είτε σε απολύσεις είτε σε αναζήτηση φτηνού και χωρίς δικαιώματα εργατικού προσωπικού)
τι είναι ο δεξιός λαϊκισμός; να χαϊδεύεις το αυτί του δεξιούλη νοικοκυραίου λέγοντας του ότι για τα πραγματικά προβλήματα (όπως η υποβάθμιση του δημοσίου πανεπιστημίου) φταίει κάποιο άσχετο γεγονός, το οποίο όμως συνδέεται με την αριστερά. όπως π.χ. οι καταλήψεις, ή οι αντιδράσεις των φοιτητών όταν τους αφαιρείται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στη συν-διοίκηση.
Ενώ για παράδειγμα όλος ο φωτισμένος κόσμος, ο ορθός λόγος, οι επιστημονικές δημοσιεύσεις και ανακοινώσεις αναφέρουν πως για την απαξίωση των δημοσίων ερευνητικών κέντρων οφείλεται η υποχρηματοδότηση. Χωρίς συστηματική και ανάλογη των απαιτήσεων χρηματοδότηση των ερευνητικών προγραμμάτων δεν μπορούν να γίνουν ολοκληρωμένες έρευνες, δημοσιεύσεις, συνέδρια και εκπαιδευτικά ταξίδια. Άρα χωρίς ισχυρή χρηματοδότηση η αξία του δημοσίου πανεπιστημίου εκπίπτει. Ένας άλλος λόγος είναι η επιστημονική επάρκεια του προσωπικού. Ένας ακόμα πραγματικός λόγος η ύπαρξη υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Τέλος, ένας μικρός αλλά σημαντικός η χρηστή διοίκηση των ιδρυμάτων. (βλ σελ. 10 έρευνα του Πανεπιστημίου του Μάαστριχ προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τους παράγοντες καινοτομίας. «Enablers: Human resources,Open, excellent and attractive research systems,Finance and support > R&D expenditure in the public sector as % of GDP )Τίποτα απ’όλα αυτά όμως δεν βρήκε να αναφέρει ο Πάσχος στο άρθρο του. Αντίθετα, ο λόγος που ανακάλυψε ήταν πως «Η αλήθεια είναι ότι τα ελληνικά ΑΕΙ θα μπορούσαν να είναι από καλά έως άριστα. Εχουν το ανθρώπινο δυναμικό για να ανέλθουν ακόμη και στα εκατό καλύτερα του κόσμου. Αρκεί να τα αφήσουν να λειτουργήσουν ως ΑΕΙ οι ομαδούλες της οπισθοδρομικής Αριστεράς, δηλαδή διάφοροι που θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους να μπουκάρουν στις συνεδριάσεις της Συγκλήτου και να οχλαγωγούν, ή να μπαίνουν ανέλεγκτοι στα γραφεία διοίκησης των ΑΕΙ προκειμένου να υβρίσουν τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρύτανη και να σηκώσουν πανό με δανεικά από άλλες εποχές συνθήματα»

θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για μια καινοτομία στο δημόσιο λόγο. για μια διαφορετική οπτική που αν υιοθετηθεί και εφαρμοστεί το σκεπτικό της το προβληματικό φαινόμενο θα επιλυθεί. όπως ακριβώς η λογική της μαρίας αντουανέτας όταν πιστεύει πως το παντεσπάνι θα λύσει το πρόβλημα της πείνας και της εξέγερσης. θα το έλεγε. αν δεν ήξερε ή δε καταλάβαινε τη γοητεία του δεξιού λαϊκισμού.